Jarenlang hadden wij zo’n gifgeel-groen-rode glijbaan in de tuin staan. Ooit als cadeau over de schutting gegooid door een buurman. Toen we ‘het ding’ op een morgen zo plompverloren in onze tuin zagen liggen, betwijfelden we in eerste instantie of dit een ‘cadeau’ was. Maar zodra onze kinderen de glijdende gifkikker zagen, smolt onze twijfel als sneeuw voor de zon en bedankten wij onze buurman.
Een cadeau in verschillende vormen
De gifkikker veranderde in de loop van de jaren meerdere malen van gebruiksvorm. Van glijbaan waarop ze in eerste instantie met voorzichtige beentjes klommen, via klimtoestel waarop ze op alle (on)mogelijke manieren klauterden, tot springplank om mee op de trampoline te springen. Gedurende tien (!) jaar was het een cadeau waar als bij matroesjka poppetjes telkens weer een cadeau in zat.
Aan alles komt een einde…
Bijzonder lang ging deze matroesjka mee, zeker gezien alles wat het doorstond. Maar op een dag viel er een gat in het dikke plastic, daarna nog één. De gifkikker was bezig het loodje te leggen. Aan alles komt een einde… Mijn jongste (zoals je wellicht weet, mijn inspiratiebron voor het schrijven over de combinatie hooggevoelig en een sterke wil en voor mijn Draakje Vurig reeks), was er echter nog niet aan toe om zijn geliefde speelding, waar hij zoveel mooie herinneringen aan had, weg te doen.
Stampend en stompend
We namen de tijd, lieten hem het stuk plastic zien dat als een gifpijl uit de glijbaan stak. Maar voor het afscheid maakte het niet uit. Schreeuwend en huilend, stampte en stompte hij achter mij aan, toen ik de glijbaan aan de kant van de weg zette. Als 8-jarig jongetje kon hij nog niet zelf de intense emoties reguleren die het loslaten van zijn kostbare bezit, in hem opriepen. Daar had hij ons voor nodig.
Loslaten
Hij is nu 15, bijna 16. Terwijl ik dit schrijf, is hij een paar dagen met vrienden naar een grote stad. Zelfstandig als hij is, regelt hij dit. Verantwoordelijk als hij is, houdt hij als een hoeder zijn groep in de gaten. Sociaal en empathisch als hij is, heeft hij oog en oor voor zijn vrienden en wordt hij zeer geliefd. Ik weet dat ik hem kan loslaten en ik weet ook dat het geen garantie is dat alles ‘goed’ zal verlopen. Gelukkig weet ik me raad met de gevoelens die dit in mij oproept.
Zondag
Dezelfde zondag waarop ik mijn zoon losliet in de grote stad, las ik een bericht van een lezer. Zij was op social media een post tegengekomen van iemand die ook het e.e.a. doet in het werkveld van gevoelige kinderen. Deze persoon kondigde met trommelgeroffel aan, terwijl ze tegelijkertijd noemde te weten dat er al ‘een boek’ over een Draakje is, dat zij binnenkort een boek met in de hoofdrol een Draakje, gaat uitbrengen.
Een gevoel
Ik was de post een aantal weken geleden zelf ook al tegengekomen en had toen besloten er verder geen aandacht aan te besteden en het los te laten. Nu een lezer mij erop attendeerde, besefte ik dat zij niet de laatste zal zijn die mij hierover een bericht schrijft en besloot ik aandacht te besteden aan het gevoel dat deze post in mij opriep.
Integriteit en acceptatie
Het gevoel was een gevoel van ‘niet fijn’ want wellicht wordt er hier ‘niet integer’ met mijn werk omgegaan. Het is in het verleden meermaals voorgevallen dat dit is gebeurd en het zal in de toekomst vast ook nog wel eens voorkomen. Integriteit is voor mij een belangrijk waarde, dus ook een anker. Daarom is het soms een uitdaging voor mij om te accepteren dat integriteit niet voor iedereen even belangrijk is. Dat is zeker een uitdaging als het om zoiets persoonlijks gaat als Draakje Vurig waarvoor mijn jongste kind dus de inspiratiebron is.
Inspiratiebron
Tegelijkertijd weet ik ook dat mijn jongste niet alleen voor mij een inspiratiebron was, is en zal zijn. Inspiratie is er om doorgegeven te worden. Ik besefte dat het hier voor mij draait om het loslaten van mijn kind, ook in boekvorm. Ik voel dankbaarheid voor de inspiratiebron die hij is en die onze ‘Draakje Vurig’ boeken zijn. Dankzij die post, werd dit die zon dag extra belicht. En zo is de cirkel weer rond.
Themadag Hoogevoelige & Strong Willed tieners
Nu ik in deze fase van mijn leven ben, voel ik ook dat het tijd wordt om een cursusdag over Hooggevoelig & Strong Willed Tieners te organiseren. Er is me al heel vaak gevraagd, nu komt het er dus van. Hier meer informatie:
Je bent van harte welkom!
Janneke van Olphen – enVie | Gevoeligheid Grootbrengen
Psycholoog en auteur ‘Het hooggevoelige Kind met een sterke wil’, ‘Draakje Vurig’, ‘Luce straalt weer
Selecteer het boek naar keuze en bestel vandaag nog!
