Waarom is erkenning van gevoelens zo belangrijk?
Wat gebeurt er als iemand jouw gevoel erkent? Juist ja: je voelt je begrepen, de erkenning ontspant je. Je kunt vervolgens ook makkelijker loslaten waar je mee zit. En wat gebeurt er als iemand je gevoel ontkent? Dan voel je je onbegrepen, verdrietig of boos. Je blijft er langer mee zitten. Toch… dagelijks ontkennen we veel vaker gevoelens dan dat we ze erkennen. Zeker bij hooggevoelige kinderen. Omdat zij vaak ‘overdreven’ reageren. In werkelijkheid reageren zij gevoeliger op prikkels dan de meeste kinderen. Dat vinden mensen dan al snel overdreven.
“Joh, het valt wel mee!” Voor je het weet, geef je jouw mening en ontken je het gevoel van je kind. Door de snelheid waarmee we iets ‘vinden’, zien we al snel over het hoofd ‘wat er is’. En dat is een gemiste kans. Want je kind voelt zich pas begrepen als jij ziet wat er is en dat erkent.
Moet je het altijd met je kind eens zijn?
Erkennen is niet hetzelfde als het er mee eens zijn. Het kan zijn dat je absoluut niet begrijpt waarom dat minuscule, bruine plekje op de appel zo’n issue is, terwijl je jouw kind wel erkenning geeft. Door bijvoorbeeld te zeggen: “Als er een bruin plekje op de appel zit, dan vind jij dat vies, hè?”
Simpel?
Erkenning klinkt simpel, is ook best simpel en is makkelijker gezegd dan gedaan. Voor je het weet, is Meneer Mening (voor degenen die de innerlijk familie kennen: de innerlijke man) weer haantje de voorste. Maar wat maakt het een verschil zodra je minder je mening geeft (en ontkent) en meer gaat erkennen! Je zult merken dat de sfeer er een stuk relaxter op wordt.
Hoe doe je dat dan?
Erkennen is een vaardigheid. De één heeft er iets meer aanleg voor dan de ander maar, net als bij sporten, geldt: oefening baart kunst.
De toon waarop je erkenning geeft, is zeker net zo belangrijk als wat je precies zegt. De toon is rustig en neutraal. Adem in de buik, rustig tempo.
Een paar concrete voorbeelden:
1. Kind is helemaal overstuur omdat ze per ongeluk buiten de lijntjes heeft getekend.
Ontkenning: “Dat is toch niet zo erg? Moet je kijken hoe mooi de rest is!”. (Mening: ik vind dat het juist heel mooi is geworden. Geen reden om zo overstuur te zijn.)
Erkenning: “Je hebt erg je best om het allemaal binnen de lijntjes te doen! Jammer hè, als het dan nog niet helemaal lukt?
2. Kind zegt: “Als jij zo hard praat, voel ik het in mijn buik”
Ontkenning: “Maar ik praat niet zo hard tegen jou” (mening: ik vind dat ik niet zo hard praat!)
Erkenning: “Dat is niet fijn als je buikpijn krijgt van hard praten, hè?”
3. Kind heeft gemorst en heeft een nat plekje op de broek. Kind, huilend: “Mijn broek moet uit!!!!”
Ontkenning: “Ah joh, dat droogt zo weer op! Ga gewoon bij de verwarming zitten!” (mening: ik vind dat je overdrijft)
Erkenning: “Dat natte plekje op je broek voelt vervelend op je been, hè?”
Filmpje
Bekijk hier mijn vlog (10 min.) over erkenning geven:
Nog een paar belangrijke dingen
- Neem het je elke dag weer bewust voor om te gaan erkennen i.p.v. ontkennen. Het helpt dan om bijvoorbeeld het woord ‘erkennen’ op een duidelijke plek te hangen.
- Kijk regelmatig terug op situaties waarin je jouw mening gaf, terwijl je kind erkenning nodig had. Gebruik het als oefenmateriaal: wat had je dan kunnen zeggen?
- Tip: pas het ook op jezelf (en op je partner) toe 😉
Geniet van het effect!
Janneke van Olphen – enVie | Gevoeligheid Grootbrengen
Selecteer het boek naar keuze en bestel vandaag nog!
