Gevoeligheid Grootbrengen

Heeft u vragen? telefoon icoon 06 - 1438 6235
“Bewust, speels en liefdevol omgaan met de hooggevoelige aard”

Teleurstelling bij een hooggevoelig kind

door

Imme wil zo héél graag nog één extra toren van Kapla bouwen! Maar helaas pindakaas: daar is nu geen tijd meer voor. Daar legt Imme zich niet bij neer en ze haalt héél wat uit de kast om het voor elkaar te krijgen. Allerlei versiertrucs, verkooppraatjes en chantagepogingen passeren de revue. Als dat niet tot het gewenste resultaat leidt, gaat ze over op boze woorden, hard schreeuwen en schopt ze zelfs tegen de Kapla-doos. Uiteindelijk geeft ze de strijd op en moet ze erg huilen. De teleurstelling is groot, ze had zich hier zó op verheugd!

Oplaaien

Imme’s vader zit bij Imme en troost haar. Hij zegt niet zoveel, want praten heeft niet veel zin zolang Imme zo overstuur is. Als Imme weer gekalmeerd is, waagt Imme’s vader een voorzichtige poging om met zijn dochter in gesprek te komen. Hij zegt dat het nu weliswaar etenstijd is, maar dat Imme later de toren af kan maken. Maar zodra Imme het woord ‘toren’ hoort, begint ze weer te huilen en probeert ze haar vader er opnieuw van te overtuigen dat de toren toch écht nu gemaakt moet worden.

“Zo gaat het zo vaak”, zucht Imme’s vader. “Ik weet dat het geen zin heeft om met Imme het gesprek aan te gaan zolang ze overstuur is, maar als ik erover begin als ze gekalmeerd is, begint het weer van voren af aan”. [Lees meer…]

Kind overstuur? Eerst opvangen, dan oplossen

door

hoogsensitief kind overstuur opvangenTine

Tine komt in tranen terug van school. Ze had haar werkje niet af en moest daarom tijdens de pauze binnenblijven om het af te maken. Maar Tine, die hooggevoelig is, had haar werkje niet af omdat ze last had van Nadia, die naast haar zit, en nogal beweeglijk is. Daardoor kon Tine zich niet goed op haar werkje richten. Tine’s vader vraagt of Tine dit gezegd heeft tegen de leerkracht, maar dat durfde Tine niet. Hierop stelt Tine’s vader voor dat hij morgen een gesprekje met de leerkracht voert om haar uit te leggen wat er speelt.

Jordan

In het geval van Tine, was het duidelijk dat Tine overstuur en verdrietig was. Jordan is, evenals Tine, hooggevoelig en daarbij is hij ook strong-willed. Als bij hem de emmer overloopt, reageert hij doorgaans een stuk vuriger dan Tine. Na school zit zijn emmer meestal behoorlijk vol. Zo ook deze middag. Hij probeert een lego vliegtuigje in elkaar te zetten, maar terwijl hij aan de ene kant drukt, breekt er aan de andere kant een stuk af. Dat is genoeg om de emmer te doen overlopen. Woest gooit hij het vliegtuigje door de kamer. De legostukken vliegen alle kanten op. Jordan’s moeder grijpt in. Ze zegt dat Jordan best boos mag zijn, maar niet met spullen mag gooien. Vervolgens wil ze het vliegtuigje met Jordan repareren, maar dat weigert Jordan, hevig mokkend.

De vader van Tine

Wanneer de vader van Tine zijn verdrietige dochtertje ziet, is hij erg met haar begaan. Hij houdt uiteraard zielsveel van Tine en het laatste wat hij wenst, is dat zij zich ongelukkig voelt. Het liefst zou hij haar verdriet wegnemen. Hij kan er in elk geval voor proberen te zorgen dat zoiets niet wéér gebeurt. Daarom besluit hij om hierover morgen een gesprek met de leerkracht te hebben.

De moeder van Jordan

De moeder van Jordan schrikt zich een hoedje wanneer haar zoon plotseling woest en met een rood aangelopen hoofd zijn nieuwe lego door de kamer gooit. Het ene moment is hij nog enthousiast aan het bouwen, het volgende moment vliegen de stukken door de kamer! De schrik mengt zich met verontwaardiging over de manier waarop haar zoon zijn frustratie uit. Jordan moet wel leren dat dit zo niet kan. Dat vertelt ze hem dan ook, maar het lijkt alleen maar olie op het vuur van Jordan te zijn. Jordan’s moeder wil, net als Tine’s vader, dat haar kind gelukkig is. Het is niet fijn om hem in zo’n staat te zien. Dus doet ze een poging om samen met Jordan het vliegtuigje te maken. Misschien gaat hij zich dan weer beter voelen. Alleen wil Jordan niet meewerken…

Wat hebben beide verhalen met elkaar gemeen?

Ten eerste geldt voor zowel Tine als Jordan dat de spanning bij hen beide behoorlijk is opgelopen. Tine uit haar spanning alleen anders dan Jordan.

Ten tweede stijgt de spanning ook bij de ouders als ze hun kind in deze staat zien. Bij de vader van Tine omdat het verdriet van zijn dochter hem verdriet doet, bij de moeder van Jordan omdat zij schrikt van de vurigheid van haar zoon. Beide ouders zijn aangedaan.

Ten derde heeft de spanning bij beide ouders als effect, dat ze direct op zoek gaan naar een oplossing. Die oplossing moet ervoor zorgen dat de spanning bij hun kind, maar ook bij henzelf, zal verdwijnen.

Gelijk

Gelijk willen oplossen, uitleggen, rechtzetten etc., is iets dat we al snel doen als ons kind ontdaan is en/of als we zelf ontdaan zijn. Er is uiteraard niets mis met oplossen, uitleggen of rechtzetten. Het zijn kwaliteiten die ons dagelijks erg goed van pas komen. Het is alleen de vraag of oplossingen en uitleg hetgeen is wat je GELIJK nodig hebt als je ontdaan bent.

Overstuur

Verplaats je even in een situatie waarin je overstuur was. Je komt ontdaan terug van je werk omdat je ergens op een vervelende manier op aangesproken bent. Of, na een vermoeiende dag, valt de suikerpot op de grond. Vol frustratie geef je een schop tegen de pot die al op de grond ligt… Waar heb je dan als eerste behoefte aan? Is dat iemand die je adviezen geeft, uitleg geeft of met oplossingen komt? Waarschijnlijk niet.

Opvangen

Waarschijnlijk zeg je dat je eerst behoefte hebt aan troost, aan rust, aan een arm om je heen, aan iemand die er even voor je is, jou erkenning geeft. Dit zijn heel andere kwaliteiten. Het zijn kwaliteiten waarmee je de spanning opvangt in plaats van probeert op te lossen. Je zegt dan niet zoveel, je bent met name aanwezig. Je zit dan niet zo in je hoofd, je laat dan meer je hart spreken. Zeker een hooggevoelig kind, zal dit opmerken.

Spanning oplossen: het klinkt vreemd en dat is het ook, want je kunt spanning (en de onderliggende gevoelens) niet oplossen. Je kunt spanning (en de onderliggende gevoelens) wel opvangen. Met troost, rust, een arm om je heen, iemand die er voor je is: hiermee kan de spanning wegvloeien en kun je ont-spannen.

Als je er maar bent!

Voor Tine is het minstens net zo belangrijk dat ze ervaart dat haar vader er voor haar is en troost wanneer ze overstuur is als dat hij met oplossingen komt.

Voor Jordan is het eveneens minstens zo belangrijk dat hij ervaart dat zijn moeder zijn spanning en frustratie ziet en opvangt als dat zij hem uitlegt wat wel en niet kan.

Eerst opvangen, dan oplossen. Je hoeft als ouder niet altijd gelijk iets te doen, als je er maar bent!

Cursus

Wil je leren over (de interactie tussen jouw en) je hooggevoelig & strong-willed kind? Je bent van harte welkom tijdens de cursus ‘Hooggevoelig & Strong-Willed kind’

Cursus hooggevoelig & strong-willed kind

Janneke van Olphen – enVie | Gevoeligheid Grootbrengen

Hooggevoelig kind met een negatief zelfbeeld

door 6 Reacties

Hooggevoelig kind zelfbeeldNegatief zelfbeeld

“Ik haat mezelf!” Het gaat door merg en been als je kind zoiets zegt. En het komt relatief vaker voor bij een kind dat hooggevoelig van aard is. Een hooggevoelig kind heeft sneller last van een negatief zelfbeeld. Hoe komt dat?

Een hooggevoelig kind voelt, meer dan de meeste anderen, haarscherp aan wat anderen verwachten, willen, hopen, wensen. En vanuit die zelfde hooggevoelige aard (model van de innerlijke familie: sterk innerlijk meisje), heeft je kind sterk behoefte aan harmonie. [Lees meer…]

Als je hooggevoelig kind zich terugtrekt

door 2 Reacties

Hooggevoelig-introvertAls je hooggevoelig kind zich terugtrekt

“Loner!” roept een vriendje tegen Lucas wanneer Lucas zegt niet mee te willen doen. Dat komt hard binnen. Deze keer kan Lucas zijn tranen niet bedwingen. Het vriendje schrikt en troost Lucas. Tegelijkertijd begrijpt hij het niet zo goed: waarom doet Lucas vaak niet mee als hij er wel bij wil horen? [Lees meer…]

De gevoelens van je hooggevoelig kind erkennen

door 11 Reacties

Gevoelens hooggevoelig KindWaarom is erkenning van gevoelens zo belangrijk?

Wat gebeurt er als iemand jouw gevoel erkent? Juist ja: je voelt je begrepen, de erkenning ontspant je. Je kunt vervolgens ook makkelijker loslaten waar je mee zit. En wat gebeurt er als iemand je gevoel ontkent? Dan voel je je onbegrepen, verdrietig of boos. Je blijft er langer mee zitten. Toch… dagelijks ontkennen we veel vaker gevoelens dan dat we ze erkennen. Zeker bij hooggevoelige kinderen. Omdat zij vaak ‘overdreven’ reageren. In werkelijkheid reageren zij gevoeliger op prikkels dan de meeste kinderen. Dat vinden mensen dan al snel overdreven.

“Joh, het valt wel mee!” Voor je het weet, geef je jouw mening en ontken je het gevoel van je kind. Door de snelheid waarmee we iets ‘vinden’, zien we al snel over het hoofd ‘wat er is’. En dat is een gemiste kans. Want je kind voelt zich pas begrepen als jij ziet wat er is en dat erkent.

Moet je het altijd met je kind eens zijn?

Erkennen is niet hetzelfde als het er mee eens zijn. Het kan zijn dat je absoluut niet begrijpt waarom dat minuscule, bruine plekje op de appel zo’n issue is, terwijl je jouw kind wel erkenning geeft. Door bijvoorbeeld te zeggen: “Als er een bruin plekje op de appel zit, dan vind jij dat vies, hè?”

Simpel?

Erkenning klinkt simpel, is ook best simpel en is makkelijker gezegd dan gedaan. Voor je het weet, is Meneer Mening (voor degenen die de innerlijk familie kennen: de innerlijke man) weer haantje de voorste. Maar wat maakt het een verschil zodra je minder je mening geeft (en ontkent) en meer gaat erkennen! Je zult merken dat de sfeer er een stuk relaxter op wordt.

Hoe doe je dat dan?

Erkennen is een vaardigheid. De één heeft er iets meer aanleg voor dan de ander maar, net als bij sporten, geldt: oefening baart kunst.

De toon waarop je erkenning geeft, is zeker net zo belangrijk als wat je precies zegt. De toon is rustig en neutraal. Adem in de buik, rustig tempo.
Een paar concrete voorbeelden:

1. Kind is helemaal overstuur omdat ze per ongeluk buiten de lijntjes heeft getekend.
Ontkenning: “Dat is toch niet zo erg? Moet je kijken hoe mooi de rest is!”. (Mening: ik vind dat het juist heel mooi is geworden. Geen reden om zo overstuur te zijn.)
Erkenning: “Je hebt erg je best om het allemaal binnen de lijntjes te doen! Jammer hè, als het dan nog niet helemaal lukt?

2. Kind zegt: “Als jij zo hard praat, voel ik het in mijn buik”
Ontkenning: “Maar ik praat niet zo hard tegen jou” (mening: ik vind dat ik niet zo hard praat!)
Erkenning: “Dat is niet fijn als je buikpijn krijgt van hard praten, hè?”

3. Kind heeft gemorst en heeft een nat plekje op de broek. Kind, huilend: “Mijn broek moet uit!!!!”
Ontkenning: “Ah joh, dat droogt zo weer op! Ga gewoon bij de verwarming zitten!” (mening: ik vind dat je overdrijft)
Erkenning: “Dat natte plekje op je broek voelt vervelend op je been, hè?”

Filmpje

Bekijk hier mijn vlog (10 min.) over erkenning geven:

Nog een paar belangrijke dingen

  • Neem het je elke dag weer bewust voor om te gaan erkennen i.p.v. ontkennen. Het helpt dan om bijvoorbeeld het woord ‘erkennen’ op een duidelijke plek te hangen.
  • Kijk regelmatig terug op situaties waarin je jouw mening gaf, terwijl je kind erkenning nodig had. Gebruik het als oefenmateriaal: wat had je dan kunnen zeggen?
  • Tip: pas het ook op jezelf (en op je partner) toe 😉

Geniet van het effect!

Cursussen

 Janneke van Olphen – enVie | Gevoeligheid Grootbrengen

 

 

Hooggevoelig kind en buikpijn

door Reageer

Een moeder van een hooggevoelig kind vraagt mij: “Mijn dochter heeft morgen een verjaardagsfeestje en heeft nu al buikpijn, tips?”
Vaak heb je, als je hooggevoelig bent, eerder last van spanningen. Spanningen maken zich fysiek kenbaar via bijvoorbeeld hoofdpijn, weinig eetlust, pijnlijke schouders of buikpijn.

Dit is een manier om je kind te helpen als het buikpijn heeft van de spanning:

  • Maak samen met je kind een warme kruik. Laat je kind op de bank liggen en leg de kruik op zijn / haar buik.
  • Zorg dat je zelf rustig bent als je naast je kind zit. Zeg dan tegen je kind: “De kruik zorgt er voor dat de buikpijn uit je buik gaat, in het water van de kruik. Zeg jij het maar als je voelt dat jouw buikpijn in het water zit”
  • Als het zover is, leeg je de kruik samen met je kind. “Dag buikpijn, dag spanning!”

Ontvang meer inzichten en handvatten tijdens ‘de workshop Hooggevoelig Kind’! Klik voor meer informatie

 

Feestdagen met je hooggevoelig kind

door 1 Reactie

Hooggevoelig-feestdagenFeestdagen kunnen behoorlijk enerverend zijn, zeker voor een hooggevoelig kind. Van alle kanten wordt je kind eraan herinnerd dat Sinterklaas oftewel Santa Claus er weer aan zit te komen. Je leest het goed: we hebben het hier over één en dezelfde man. Maar goed, daar gaat dit blog niet over. Wel over de talloze prikkels die de Goedheiligman elk jaar met zich meebrengt… Hoe is dat voor een kind met een hooggevoelige aard?

Zintuigen en prikkels

Zien. In de supermarkt, op school, in de straten. Alles wordt versierd met kleuren en lichtjes. Als je ‘mazzel’ hebt, kom je een grote rode man tegen met een hele grote baard die zijn hele gezicht bijna helemaal bedekt. Begin december komen er dan ook Pieten bij. Ook hun gezichten zijn verborgen… wat is dat toch?  Ze maken allerlei onverwachte bewegingen en gooien van alles.

Horen. Waar je ook komt: “zie ginds komt de stoomboot…” of  “Djingle bells…”. De volume knop wordt gul gebruikt. En die Pieten praten ook erg hard en heel druk. Urenlang praten en lachen veel mensen in één woonkamer. Thuis, bij opa en oma, bij vrienden…

Ruiken en proeven. de zoete lucht van speculaas of van de dennenboom of van de kaarsjes. Proeven aan gerechten die ‘heel speciaal’ zijn.

Voelen. Misschien is dat nog wel het lastigst. Bij alle kindjes voel je spanning. Niet alleen bij alle kindjes. Ook bij papa en mama die druk doen en sneller snauwen. Ergens is het leuk, maar het is ook spannend, vaak té spannend en dan is het niet meer leuk.

Fantasie. Ze lopen over je dak, kruipen door je schoorsteen, kloppen op je raam, sluipen je huis binnen, weten van alles over je, kunnen je in de zak stoppen of hebben voor jou geen cadeautjes omdat je stout was. Dat zing je namelijk in de liedjes, dat hoor je in de verhalen, dat zie je op te tekeningen…’s Nachts kun je niet slapen omdat je zeker weet dat je voetstappen hoorde…

Wat doe je eraan?

Bouw rust en ontspanning in. Zorg dat er voor of na een enerverende ervaring (dus ook naar de winkels gaan) rust in de dag gepland staat. Beperk afspraken bij vriendjes in deze tijd. Weet waar jouw kind van ontspant en zorg dat hier tijd voor wordt gemaakt.

Zorg voor je eigen rust in. Vaak zit jouw agenda in deze tijd extra vol. Durf keuzes te maken: plan dingen die leuk zijn maar niet dringend in voor na de feestdagen. Houd je eigen spanning in de gaten. Juist als je agenda vol is, loont het om extra te letten op ontspanning. Geniet je nog? Zit je adem laag? Praat je rustig? Zie je de humor in? Eet je gezond? Slaap je genoeg? Knuffel je genoeg? Als jij gestresst raakt van de feestdagen, is dit een extra belasting voor je hooggevoelig kind. Als jij je rust (terug) weet te vinden, ziet je kind hoe jij je rust weet te bewaren en stel je je kind gerust.

Bied structuur en duidelijkheid. Laat je kind weten waar het aan toe is. Wanneer het de schoen kan zetten en wanneer niet. Bij wie jullie Sinterklaas of Kerst vieren en wie er komen. Wanneer je kind thuis bij kan komen. Gebruik eventueel pictogrammen bij de dagen.

Ruimte voor gevoelens. Vindt je kind Sinterklaas en de Pieten of de Kerstman eng? NIET bagatelliseren door te vertellen dat het allemaal best meevalt en wat er allemaal leuk aan hem is. WEL: erken het gevoel. Al die prikkels die ik net opnoemde zijn overweldigend voor alle kinderen en zeker voor een hooggevoelig kind. Zeg bijvoorbeeld: “Die Pieten maken veel geluid en ze zien er anders uit, hè?” Stel je kind gerust door te zeggen dat jij er bent voor je kind.

Niet teveel. Voed je kind thuis niet teveel met liedjes, verhalen, Sinterklaasjournaal, Bert en Ernie en de Kerstman etc. Zoek een juist evenwicht waarbij de Goedheiligman jullie huis mag opvrolijken zonder jullie te overspoelen.

Fijne feestdagen!

Janneke van Olphen – enVie | Gevoeligheid Grootbrengen

Positief denken voor je hooggevoelig kind

door 7 Reacties

Engel-geelDe droom van Cato ©

 

Cato

Cato is verhuisd. Naar een mooi wit huis met groene luiken. Het is alleen best even wennen voor Cato. Niet alleen het huis is nieuw. Ook haar school is nieuw. En Cato’s vriendjes zitten nu ver weg.

Cato heeft een prachtige nieuwe kamer. De muren zijn geel want dat is haar lievelingskleur. Cato speelt graag op haar kamer. Daar zijn haar speeltjes die ze goed kent van het vorige huis. Haar poppenhuis, haar knuffels, haar spelletjes, haar bed… Maar als het tijd is om te gaan slapen, wil Cato niet naar haar eigen bed. “Ik durf niet, roep ze snikkend! Ik vind het veel te eng alleen in mijn nieuwe kamer!”

Cato heeft een nieuwe buurjongen: Daan. Daan is heel vrolijk en heeft rood haar en grappige sproetjes op zijn neus. Hij vindt het superleuk dat hij nu een buurmeisje heeft! Eerst woonden er hele oude mensen in het huis van Cato. Dat vond Daan een beetje saai. Met Cato kan hij leuk spelen! Hij pakt zijn step en belt aan bij Cato. Cato’s moeder doet open. Cato is ook wel nieuwsgierig dus ze komt kijken wie er aan de deur is. “Hallo” zegt Daan “ik ben Daan. Kom je steppen?”. Moeder kijkt naar Cato, maar Cato schudt heel hard ‘nee’ met haar hoofd. “Waarom niet?” vraagt mama “dan kun je samen spelen”. “Nee!” zegt Cato “ik kan niet steppen!”. Cato rent weg, naar haar kamer.

De volgende dag gaat Cato voor het eerst naar haar nieuwe school. Haar juf heet Annelies. De kinderen beginnen de schooldag in de kring. Omdat Cato nieuw is, mag zij naast juf Annelies zitten. En dan mag Cato in de kring vertellen hoe zij heet, waar ze eerst woonde en waar ze nu woont. Zo kunnen de andere kindjes haar een beetje leren kennen. Maar Cato wil helemaal niet in de kring praten. Juf Annelies is lief. Ze zegt met een lieve stem “vertel maar Cato, wij vinden het leuk dat jij bij ons in de klas bent gekomen”. En dan moet Cato huilen. Eerst zachtjes en daarna steeds harder. Juf troost haar. Later, als papa en mama haar van school komen halen en haar vragen waarom Cato moest huilen, zegt Cato: “ik wil niet in de kring praten!”.

De droom

’s Avonds durft Cato niet te gaan slapen. Ze ligt lang wakker. Uiteindelijk slaapt ze toch in, omdat ze zo moe is. Terwijl ze slaapt, krijgt Cato een droom. Ze loopt op een grijs plein. Alles is grijs. De grond is grijs, de lucht is grijs en er loopt een muis. Ook de muis is grijs. Cato voelt zich zelf ook een beetje grijs, met al dat grijs om zich heen! Verderop ziet Cato een groot, grijs meer. Er staat iemand bij het meer. Het is een vrouw. De vrouw loopt naar Cato toe. Ze heeft lange witte haren en heeft een lange gele jurk aan. Dezelfde geel als de kamer van Cato. Haar haren glanzen in het zonlicht. Ze heeft een grote glimlach op haar gezicht en haar ogen stralen. Ze komt steeds dichterbij. Dan ziet Cato waarom ze zo glanst: ze is helemaal nat! De waterdruppels glanzen als diamanten in haar witte haar. “Hallo Cato” zegt de mevrouw “ik ben de Adna, de watervrouw. Ik kom in jouw droom om je iets te geven, pak mijn hand maar”. Cato pakt de hand van de Adna en als ze dat doet, gebeurt er iets heel bijzonders. Het grijze plein is veranderd in een grote tuin vol bloemen met de mooiste kleuren. Rood, geel, blauw, oranje… Prachtig zijn ze. En ze ruiken heel lekker zoet. De grijze waterplas is veranderd in een meer dat net zo blauw is als de lucht en de zon straalt dat mooie geel waar Cato zo van houdt. Cato voelt zich weer helemaal blij en vrolijk. “Cato” zegt de Adna de watervrouw “dit is wat ik je wilde geven”. Vanaf nu weet je hoe je grijs kunt veranderen in mooi. Negatief in positief. Slaap maar rustig verder en vanaf morgen zul je het verschil merken. Als je me in de mensenwereld nodig hebt, hoef je alleen maar ‘Adna, kom me helpen’ te denken en dan kom ik je helpen. Cato begrijpt niet zo goed wat Adna haar nou precies heeft gegeven maar voelt zich erg gelukkig en ze slaapt heerlijk verder .

De volgende dag

De volgende dag zit Cato te ontbijten voordat ze weer naar school gaat. “Mama, papa” zegt ze ineens “Vandaag ga ik weer naar school. In de kring moest ik huilen. Ik praat liever alleen met de juf of met één kindje.” Cato’s ouders glimlachen en Cato’s papa zegt: “goed dat je zegt wat je liever wel wilt, dan kunnen we dat aan juf vertellen”. Juf Annelies is blij dat ze nu weet wat Cato wel wil en gaat Cato daarbij helpen. Cato voelt zich nu al stukken beter op school!

Na school speelt Cato buiten, voor het huis, met haar knikkers. Daan de buurjongen speelt ook buiten, voor het huis, met zijn step. Cato kijkt naar Daan. Daan lacht naar Cato. Dan zegt Cato: “Ik wil wel met je spelen. Ik speel liever met de knikkers”. Daan is helemaal blij dat Cato met hem wil spelen. Hij vindt knikkeren ook leuk! Vanmiddag heeft Cato er een nieuw vriendje bij gemaakt!

 Als het tijd is om naar bed te gaan, voelt Cato zich weer een beetje grijs van binnen. Alleen gaan slapen in haar nieuwe kamer: Cato vindt dat echt eng. Hoe kan dit grijze gevoel nu veranderen in een fijn gevoel? Hoe kan Cato zich fijn voelen op haar nieuwe kamer? Heb JIJ misschien een idee? Cato weet het even niet en fluistert daarom zacht: “Adna, kom me helpen” . Ineens krijgt Cato een idee. “Mama, wil jij mij helpen zodat ik me wel fijn voel als ik ga slapen in mijn nieuwe kamer?”. “Natuurlijk schat” zegt mama. “Wat zou jij fijn vinden?”. Samen met mama noemt Cato allemaal ideeën op die haar zullen helpen om zich fijn te voelen in haar nieuwe kamer. Die nacht slaapt Cato in met de deur op een kier, zodat ze mama en papa kan horen. De lamp in de gang staat ook aan. Het allerfijnste vindt Cato dat ze met Fifi mag slapen. Fifi is mama’s knuffel van vroeger. Een hele zachte hond knuffel met een grappige roze tong en flapperende oren. En papa en mama komen af en toe even kijken tot Cato slaapt. Cato voelt zich eindelijk fijn in haar mooie nieuwe gele kamer!

Het cadeau van Adna

Cato begrijpt nu wat het cadeau is dat Adna de watervrouw haar heeft gegeven. Cato weet nu hoe ze grijs in kleurig kan veranderen, negatief in positief. Je hoeft alleen maar te denken aan wat je WEL wilt zodra je merkt dat je iets niet wilt of niet fijn vindt. Wat wil je WEL? Waar speel je liever WEL mee? Wat heb je WEL nodig? Wat is WEL fijn?

En nu… geeft Cato dit cadeau aan jou! Met speciale groetjes voor jou van Adna de watervrouw !

Geschreven door: Janneke van Olphen enVie | Gevoeligheid Grootbrengen

Let op: voor volwassenen schreef ik dit blog dat je helpt om negatieve gedachtenpatronen te doorbreken.

Meer weten over hooggevoeligheid en praktische handvatten krijgen? Kom naar de workshop ‘Hooggevoelig Kind‘

 Leuk als je (of je kind) een reactie achterlaat!

Help: een emotionele uitbarsting!

door 23 Reacties

Hoe je emoties opvangt bij je hooggevoelig kind

Krijsen, hysterisch huilen, woedend om zich heen slaan: emotionele uitbarstingen komen bij een hooggevoelig kind vaak voor.  Voor ouders is het geen pretje en één ding wil je graag weten: hoe ga ik hier het beste mee om?

Wat er gebeurt

Wanneer je kind teveel prikkels binnen krijgt, kan je kind alle prikkels niet meer verwerken en raakt het overprikkeld.  Je kind heeft dan rust nodig. Het gebeurt natuurlijk dat je kind signalen van overprikkeling niet herkent of negeert. En soms zit je kind in een prikkelvolle situatie waar het zich niet makkelijk aan kan onttrekken (bijvoorbeeld een feestje). De druk op de ketel neemt dan alleen maar toe, tot de explosie (en soms een implosie: extreem terugtrekken).  Bij een explosie gaat de druk van de ketel en dat is maar goed ook. Tegelijkertijd vliegen de emotionele brokstukken wel in het rond en dat kan behoorlijk heftig zijn.

Niet doen

Sommige reacties van ouders zijn vaak heel begrijpelijk zijn, maar werken niet:

  • Met je kind proberen te praten. Als de emoties hoog zijn, is je kind niet in staat om te redeneren. Als je het toch probeert, neemt de stress alleen maar toe.
  • De uitbarsting afwijzen: “doe normaal!” Een emotionele uitbarsting is een ‘normale’ reactie op teveel stress. Door afwijzing voelt je kind zich eenzaam en onbegrepen. Hiermee creëer je afstand tussen jou en je kind.
  • Oplossingen aanreiken. Ook hier is je kind niet aan toe zo lang de uitbarsting duurt. Het komt niet aan.
  • Boos worden. Is een vorm van afwijzing.
  • Het heel erg vinden voor je kind. Als je zelf overstuur bent, heb je je handen vol aan jezelf en kun je niet goed de emotie van je kind opvangen. Ook omdat je kind jouw emotie voelt.
  • Je kind vertellen hoe het zich zou moeten voelen. Is een vorm van afwijzing.
  • Je kind negeren of weglopen. Dit is ook een vorm van afwijzing.

Wel doen: opvangen van emoties

  • De emotie zien: emoties willen gezien worden. Benoem de emotie. Ik zie dat je boos / verdrietig / wanhopig / overstuur bent.
  • Uitbarsting aanvaarden: een emotionele uitbarsting is een moment van ontlading. Het is heftig, maar liever ontladen dan opkroppen. Ook als het slecht uitkomt.  Zeg tegen jezelf: ”Oké mijn kind is nu overbelast, het is zo, ik ben er nu.” Zeg dit vervolgens ook tegen je kind.
  • Blijf zelf rustig. Als je dit voor jou makkelijker gezegd is dan gedaan, kun je bewust de volgende (rustgevende) technieken toepassen:
    • Voel dat je stevig met beide voeten en benen op de grond staat;
    • hand(en) op je buik, adem in 5 seconden door je neus in naar je buik en in 5 seconden door je neus uit. Dit is een biofeedback oefening die je rustig maakt.
    • als jij zelf snel overprikkeld raakt door geluid: doe oordopjes zo in dat je het geluid dempt en je kind nog hoort. Zeg tegen je kind dat je je kind nog hoort
  • Luister naar je kind. Met je ogen, je oren en je inlevingsvermogen.
  • Toon begrip: “ik weet dat je graag thuis wilde blijven, het is ook niet fijn om weg te moeten als je al moe bent”
  • Laat je kind weten dat je er bent. Ook als je kind niet aangeraakt wil worden. “ik ben hier, ik ben er voor je. Als je zo wel naar me toe wilt komen, dan ben ik er”.

Jij en emoties

Een emotionele uitbarsting kan best indrukwekkend zijn. En confronterend. Want hoe jij met de emoties van je kind omgaat, weerspiegelt vaak hoe je met je eigen emoties omgaat. Heb jij moeite met het emoties? Vind je ze lastig en ga je ze liever uit de weg? Of vind je het heel erg als iemand emotioneel wordt? Zijn er bepaalde emoties die je niet goed verdraagt? Zolang jij moeite hebt met emoties, is het lastig voor je om de emoties van je kind op te vangen. Je kind herinnert je er als het ware aan dat jij hier zelf nog een weg in te gaan hebt. Als je die weg aangaat, sla je drie vliegen in één klap: je heelt jezelf, je vangt je kind op en je kind leert van je hoe je op een gezonde manier met emoties om kunt gaan.

Zelfbewustzijn ontwikkelen

Als je kind gekalmeerd is, is het weer voor reden vatbar. Laat je kind eerst bijkomen. Neem later de tijd om samen te reflecteren op wat er gebeurde via bijvoorbeeld deze gespreksvorm. Hiermee vergroot je het zelfbewustzijn van je kind en komen jullie er samen ook steeds meer achter wat jij en je kind kunnen doen om herhaling te voorkomen.

Meer weten over de interactie tussen jou en je kind?

Ik vind het leuk als je een reactie plaatst!

Janneke van Olphen  – enVie | Gevoeligheid Grootbrengen

Over gevoelens praten met je hooggevoelig kind

door 3 Reacties

Hoe je veilig over gevoelens praat met je hooggevoelig kindDie ochtend in de klas had ik gezien hoe mijn hooggevoelig zoontje een kleur kreeg toen hij als laatste in de kring kwam. Ik was benieuwd naar wat er in hem omging. Dus toen we ’s avonds samen de dag doornamen, zei ik wat ik had gezien en vroeg ik hem wat er in hem om was gegaan. Hij antwoordde zoals vaker :”oh dat weet ik niet meer”.

Er kwam een idee in me op. Met mijn ene hand symboliseerde ik de kring. De vingers waren de kinderen. De wijsvinger van mijn andere hand symboliseerde mijn zoon. En ik liet hem zien: dit is de kring en dit ben jij. Ik gebruikte zijn voornaam en zei: “M komt binnen in de klas. Iedereen zit in de kring, wat voelt M nu?”  Alsof het de normaalste zaak van de wereld was, antwoordde mijn zoon:  “ik ben bang dat er geen plekje meer voor mij is.”

Het was fijn om te horen wat er werkelijk in hem om was gegaan, want ik dacht dat hij een kleur had gekregen omdat hij bang was dat hij te laat was. En dat klopte dus niet. Daarnaast besefte ik me dat het makkelijker voor hem is om op deze manier over zijn gevoelens te praten.

Sindsdien pas ik deze Ali Baba (naar het sprookje van duizend-en-één nacht) techniek vaker toe, ook bij mijn andere zonen. Het blijkt een veilige vorm te zijn om over gevoelens te praten. Tijd om het te delen!

De Ali Baba gespreksvorm

  1. Zoek een moment uit waarop er voor zowel jezelf als je kind tijd en rust is voor elkaar.
  2. Heb de juiste mindset: maak het niet zwaar of te serieus. Wees ontspannen: dit is een leuke, speelse manier om met elkaar over gevoelens te praten! Als je het zwaar maakt, heb je kans dat je kind dit de volgende keer niet meer wil.
  3. Schets de feitelijke situatie, dus niet gaan interpreteren wat er gebeurde.
  4. Om de situatie te schetsen, kun je jouw handen gebruiken. Maar ook handpoppen, poppetjes, steentjes of andere voorwerpen die symbool staan voor de elementen van de situatie. Je kunt natuurlijk ook tekenen.
  5. Als je kind wat groter is, kan je kind zelf voorwerpen uitkiezen en de situatie schetsen.
  6. Zorg dat zowel voor jezelf als voor je kind duidelijk is waar elk symbool voor staat en welk symbool jouw kind is.
  7. Geef het symbool dat voor je kind staat de naam van je kind en stel de vragen ook op deze manier. Dus als je kind Sterre heet: “Juf zegt dat Sterre het niet goed heeft gedaan, Wat voelt Sterre nu?”.
  8. De schets is een aanleiding om in gesprek te komen. Wanneer je kind zich opent, kun je ook direct met je kind spreken en je /jij zeggen i.p.v. de voornaam. Stokt het gesprek weer, keer dan terug naar de schets.
  9. Herhaal regelmatig wat je kind zegt om het gevoel te erkennen: “dus je voelde je een beetje eenzaam”.

 

Extra tips voor de gevorderden:

  1. Wees bewust van de werkwoorden die je in de vraag stelt: je kunt vragen wat je kind voelt, ziet, denkt.
  2. Gebruik open vragen: dat zijn vragen die met een vragend voornaamwoord beginnen (wat, welke, hoe, wie). Deze nodigen je kind uit om een uitgebreider antwoord te geven.
  3. Voor nog meer veiligheid en verbinding: maak voordat je begint hartcontact
Ik wens jullie vele mooie momenten toe!
Janneke van Olphen – enVie | Gevoeligheid Grootbrengen

Contactinformatie

HTML Editor Sample Page

enVie coaching & advies
Hommel 2

3766 HM SOEST
M:  06 1438 6235
E:   info@gevoeligheidgrootbrengen.nl

KVK 50814206
BTW 2020.43.228.B.01

Laaste Nieuwtjes

Volg je ons ook online?

Blogs lezen over:

Annuleringsvoorwaarden