Als je hooggevoelig bent, schrik je sneller…
Nietsvermoedend kwam ik in zijn slaapkamer om hem onder te stoppen. Het aanzicht van zijn bed deed mij terugdeinzen: hij had AL zijn knuffels (en dat zijn er veel!) over zijn bed gekieperd. “Nee hè” riep ik gestrest. “Wat een rotzooi, het is tijd om te slapen! Nu moet dit eerst allemaal opgeruimd worden!” Mijn blik was zo gefixeerd op die enorme berg ‘zooi’ dat ik niet naar mijn zoon keek. Als ik had gekeken, had ik gezien dat hij toen al een beteuterde blik en rode wangen had.
“Nee!” riep mijn zoon fel “Ik wil dat het zo blijft!”
Nog steeds met mijn ogen op de knuffelberg gericht, antwoordde ik direct “Nee, zo kun je echt niet slapen, het moet weg!”
Tranen
Pas toen keek ik naar mijn zoon. Inmiddels had hij tranen in zijn ogen. “Maar ik wil met al mijn knuffels slapen!” zei hij met een bibberend stemmetje.
Zijn aanblik deed me beseffen dat ik in een oude valkuil trapte. Ik schrok van de onverwachte ‘bende’ en ik reageerde primair door bazig korte metten te willen maken met deze zooi.
In termen van de innerlijke familie:
Mijn innerlijk meisje (innerlijke familie), dat toch al wel wat geprikkeld was zo aan het eind van de dag, schoot in de stress van die hele berg ‘zooi’. Maar die schrik liet ik niet direct zien. Schrik en verdriet zijn namelijk kwetsbare emoties die we vaak (onbewust) verbergen. Automatisch schoot een ander aspect van mijzelf naar voren, namelijk bozig autoritair worden. Dat is de schaduwkant van de innerlijke man. Het was dus mijn innerlijke man die korte metten wilde maken met die zooi, om mijn gestreste innerlijk meisje te beschermen, Goed bedoeld, maar het effect van deze reactie is dat het (hooggevoelig) innerlijke meisje van mijn zoon zich totaal niet gezien voelde en steeds verdrietiger werd.
Niet waar!
Nu gebeurt het in dergelijke situaties natuurlijk vaak dat ouders zeggen: “dat kan niet! Je kunt niet onder zo’n berg knuffels slapen!”. Dat is dan een vaste overtuiging (van je innerlijke man). Maar het is nog maar de vraag of die vaste overtuiging ‘waar’ is. Otftewel: het is nog maar de vraag of het waar is dat mijn kind niet met die berg knuffels kan slapen. Of dat het waar is dat je kind dat dan niet zelf mag uitvinden.
Nu ik even stil stond bij mijn primaire reactie, kon ik mezelf de vraag stellen die ik, overvallen door de ‘zooi’, mezelf niet had gesteld. Namelijk: “is het waar dat hij niet kan slapen onder deze berg knuffels?”. En ik wist (mijn innerlijke vrouw wist): “nee, dat is niet waar”.
Knuffel!
“Ach” zei ik tegen mijn lieve manneke “ik schrok van al die knuffels op je bed, het zijn er zoveel! Ik dacht even dat je zo niet kunt slapen. Maar als jij zo wel kunt slapen, is dat natuurlijk prima!”. Een dikke knuffel was nu wel erg toepasselijk en de verbinding was hersteld.
We spraken samen af dat als hij niet kon slapen met al die knuffels, hij er dan een paar uit zijn bed zou doen en daarmee was de kous af. Overigens sliep hij heerlijk!
Kwetsing en strijd voorkomen
Elke ouder vindt vindt regelmatig dat iets op een bepaalde manier moet, terwijl dit niet waar is. En houdt hier vervolgens strikt aan vast (ook schaduwkant innerlijke man). Door je zo op te stellen, kwets je vaker (het innerlijk meisje van) je kind dan je lief is. En het innerlijk jongetje van je kind, dat in toenemende mate zelf wil gaan bepalen (wat heel gezond is), komt dan steeds meer in opstand omdat het zich beperkt voelt.
Strong-willed
Al helemaal als je kind, behalve hooggevoelig, ook strong-willed van aard is. Een kind dat strong-willed is, heeft o.a. een sterke wil en een sterke behoefte aan autonomie. Je kunt veel strijd voorkomen door je eigen overtuigingen te herkennen en te toetsen aan de realiteit: “is het echt waar dat…?”. “Choose your battles”, is dan het devies. Minder strijd betekent ook meer harmonie. En dat is dan weer zo belangrijk voor het hooggevoelige innerlijk meisje van je kind.
Janneke van Olphen – enVie | Gevoeligheid Grootbrengen
Selecteer het boek naar keuze en bestel vandaag nog!
